Sem noemt het nu 'onze verjaardag' en heeft helemaal zelf bedacht om samen met Pake, van zijn eigen geld, een cadeautje te kopen. Gisteravond als voorgerecht bij een feestmaaltijd (Ziti al Forno uit de 'Soprano-serie') zette een trots mannetje zijn cadeautje op tafel... Zo lief!
Twaalf jaar samen...
En veel reacties zijn: Mooie tijd om te trouwen!
Of ze dat nou zeggen om mij te plagen (ik zou namelijk wel willen... Vooral om t feestje, de jurk en de naam.) Of om Wim te plagen (die geen sikkepit geeft om 'een papiertje', gewoon een feestje geven veel leuker vindt en zegt dat de naam gewoon veranderd kan worden zonder allerlei wettelijke
rompslomp...)
Vanmorgen kan ik het niet laten om 'een mannetje' uit de oude doos te lezen en te plaatsen:
28 feb 2009, Sem vier jaar
Al jaren hoop ik erop,
droom ik erover en wil ik het zóóóóó graag! Trouwen!
Ringetje... witte jurk... de hele dag onbeschaamd zielsgelukkig en dolverliefd rondlopen... 't feest... dé belofte... één dag een 'prinsesje' zijn...
Maar de werkelijkheid loopt toch iets anders.
Ja... Ik ben ten huwelijk gevraagd.
Ja... Ik ben getrouwd.
Ja... Mét een Postma!
Alleen was het niet hélémaal de Postma die ik voor ogen had...
"Ik ben een prins, Mama! En een ridder. En jij was de prinses!"
Arme Papa moet een zware dubbelrol vertolken; eerst als paard en daarna als brullende en vuurspuwende draak! Drie keer raden wie de draak aanvalt, 'diezsjt' en overwint!?
Inderdaad: Prins Ridder Sem!
En daarna moet er getrouwd worden!
In bed gaat hij tegen me aan zitten en met een zacht stemmetje vraagt hij heel eerbiedig (vraag me tóch af van wie die dat heeft?!) "Gaan we nu nog trouwen?"
"Natúúrlijk!" zeg ik.
"Hoe moet dat eigenlijk?"
Ik ga tegenover hem zitten en pak zijn hand.
"Ridder Sem, wil je met mij trouwen?", vraag ik, met mijn liefste stemmetje.
"Ja hoor!" zegt Sem zacht terug.
"Nu ben jij, Sem. Vraag het maar aan mij."
En na een diepe hap adem: "Mama Rona, wil je met míj trouwen?" zeg ik met diepe overtuiging ook "Ja" tegen Sem.
"Dan moeten we nu ook kussen, hé?"
En na een klein nat kusje en een dikke knuffel loop ik zielsgelukkig naar beneden..
Naar Sem's papa... van wie ik nog steeds hoop dat hij die vraag eens stelt...
Wie weet, toch?!
Ringetje... witte jurk... de hele dag onbeschaamd zielsgelukkig en dolverliefd rondlopen... 't feest... dé belofte... één dag een 'prinsesje' zijn...
Maar de werkelijkheid loopt toch iets anders.
Ja... Ik ben ten huwelijk gevraagd.
Ja... Ik ben getrouwd.
Ja... Mét een Postma!
Alleen was het niet hélémaal de Postma die ik voor ogen had...
"Ik ben een prins, Mama! En een ridder. En jij was de prinses!"
Arme Papa moet een zware dubbelrol vertolken; eerst als paard en daarna als brullende en vuurspuwende draak! Drie keer raden wie de draak aanvalt, 'diezsjt' en overwint!?
Inderdaad: Prins Ridder Sem!
En daarna moet er getrouwd worden!
In bed gaat hij tegen me aan zitten en met een zacht stemmetje vraagt hij heel eerbiedig (vraag me tóch af van wie die dat heeft?!) "Gaan we nu nog trouwen?"
"Natúúrlijk!" zeg ik.
"Hoe moet dat eigenlijk?"
Ik ga tegenover hem zitten en pak zijn hand.
"Ridder Sem, wil je met mij trouwen?", vraag ik, met mijn liefste stemmetje.
"Ja hoor!" zegt Sem zacht terug.
"Nu ben jij, Sem. Vraag het maar aan mij."
En na een diepe hap adem: "Mama Rona, wil je met míj trouwen?" zeg ik met diepe overtuiging ook "Ja" tegen Sem.
"Dan moeten we nu ook kussen, hé?"
En na een klein nat kusje en een dikke knuffel loop ik zielsgelukkig naar beneden..
Naar Sem's papa... van wie ik nog steeds hoop dat hij die vraag eens stelt...
Wie weet, toch?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten