Eindelijk....

Hoe lang kun je ergens mee bezig zijn....
Al maanden terug ontsproot er een klein ideetje in mijn hoofd. (Nog ongeveer vóór de zomervakantie!)

Oorzaak?!
Een verhuizende vriendin, broer met koophuisplannen, een zwangere vriendin en een vriend die ziek thuis kwam te zitten.
Het probleem?
Geen leuke kaarten in mijn kaartendoos... Alle kaarten zijn '13-in-een-dozijn' of nét niet leuk/passend genoeg. Meestal zoek ik dan een goed-genoeg-kaart uit en maak het meer eigen door een leuk gedichtje of krabbeltje op te zetten, maar nu dacht ik echt bij alles "Bleh!"...
Oplossing?
Niet zo moeilijk, dacht ik zelf. Gewoon zelf kaarten maken!

Al kwam ik er al snel achter dat ik die óók niet helemaal geweldig vond..

Omagemis...

Het is alweer een jaar geleden dat Oma is overleden... Ze was 61 jaar en kon, vooral door mijn mannetje, nog helemaal niet gemist worden. Oma en Sem, twee handen op één buik. Waar Sem zat te spelen, zat Oma Annie ernaast om te genieten.

Voor Sem is het een jaar geweest met veel tranen en huilbuien. Voor mij een jaar met af en toe een creatief moment in het teken van Annie. Ik heb de rouwkaart mogen maken, iets waar ik in een beeltenis het karakter van Annie kon vangen.

Als ik aan Annie denk, denk ik ook aan haar 'bloemschikkunst'. Een Annie-bosje bestaat namelijk uit een flinke bos chrysanten, met lange, kale stengels in een te klein vaasje. Hoe vaak ik niet ergens een bosje tegenkwam en ik eigenlijk, stiekem, een beetje medelijden kreeg met die bloemen....

Het Sinterklaasspel van Sem

Al weken is Sem vol van de komst van Sinterklaas. Hij kan niet wachten tot de man met de witte baard weer in Nederland is.
Acht jaar is hij en gelooft nog heilig!

Sem is allesbehalve een crea-knutselaar, wat dat betreft heeft hij niets mee gekregen van zijn moeder. Op spelletjesgebied is hij wél een Creatieveling, mét hoofdletter! Elk spel wat hij heeft wordt veranderd met andere regels, spullen uit andere spelen of het combineren van allerlei ander speelgoed. (Zie je ineens een half leger playmobile meedoen aan een potje rummikub...) En het grappige is: de meeste potjes worden beter en leuker (veelal ook langer...) dan het orgineel!

Voor de komst van Sinterklaas is hij vier weken terug aan een spel begonnen. Eerst op een A4-tje; veel te priegelig en klein, dus met een heel klein beetje hulp van mama is het spel vergroot tot A3 formaat. Elke dag aan de slag! Regels bedenken, plaatjes bedenken, er moest ook goud en zilver in verwerkt, alles werd verteld, maar tips ontvangen; ho maar! Meneer weet zelf héél goed wat en hoe hij het wil!
Of ik wel even een dobbelsteen voor hem wilde maken, met de letters W, H, R, S en B erop en een vakje met de dobbelsteen. En, o, ja... het was voor het sinterklaasspel! Dus heb ik een dobbelsteen met chocoladeletters gemaakt, wat goed bevonden werd door Sem. "Ja, zo bedoelde ik het ook, mam! Dat is zo wel leuk genoeg!" (Delegeren kan hij ook al! ;) )

5 December.
Sinterklaasavond.
Spel staat klaar, wachten op gebons en de grote zak met cadeautjes.
Wij zijn er klaar voor!
Tot Sem in een envelop een gedicht krijgt van Zwarte Piet....

En toen had ik geen tas...

Al een aantal weken hangt er een geweldig leuk jurkje in de slaapkamer. Grijs. Vintage. Ben helemaal verliefd! Zie het al helemaal voor me: ik, in die jurk, rood topje eronder (jurk heeft blote schouders!) en knalrode pumps aan m'n voeten. Op naar 'Dé Grote Dag' van mijn zusje! (Ja! Ze gaat trouwen. En ik mag getuige zijn! Alle redenen aanwezig om er zo mooi mogelijk uit te zien, toch?!)

Alleen nog een tas....

Ik heb werkelijk overal gezocht; winkels en internet af, maar een leuke vond ik niet. Oké, ééntje dan! Die was leuk, maar paste totaal niet bij de jurk. De rest was te groot, of te klein. Foute kleuren, niet de juiste stijl.
Dus zat er niets anders op dan zelf aan het werk te gaan:

U haalt bij de eerste de beste bouwmarkt het meest goedkope vilt wat er te vinden is (poetsdoeken voor grof schilderwerk of gewoon gronddoek). Verder bij de hobbywinkel het een en ander aan leuke kleurtjes en dan.. gewoon achter de naaimachine gaan zitten en zien wat er uit komt.