Als je zoon spontaan z'n armpje om je heen slaat en zegt dat je de liefste mama van de wereld bent. Manlief die midden in de nacht tegen je aanschoddikt (Sorry... is vast verbassterd Barnevelds... Wim kijkt me ook wel eens glazig aan vanwege de volgens-hem-niet-bestaande-Nederlandse-woorden...) en half dromend murmeld dat ie van je houdt, tenminste... als ik het goed verstaan heb. Of dat bij buitenkomst ineens blijkt dat er wel dertig bloeiende sneeuwklokjes in de tuin staan rond één oranje krokusje... En koffiedrinken met vrienden en vriendinnen om je heen die je steunen en zelfs helpen om je dromen na te jagen...
Van de week had ik ook van die momenten; eerst kwam de krant binnen. Dat is op zich niet zo heel bijzonder, maar wel dat mijn vriendin Nicole er in stond! (Nicole Liefhebber: geweldig mens, die net begonnen is met een site over haar illustraties en wandschilderingen. 'Wallofdreams.nl' Het opzoeken waard!) Natuurlijk wist ik dat al van te voren, maar om dan het stukje te lezen en daar zwart op wit te zien staan dat ze het artikel doorgeeft, zodat ik de volgende keer mijn verhaal mag vertellen; dat vind ik toch best een heel klein beetje erg bijzonder...
Dezelfde dag kwam een ander vriendinnetje bij mij thuis. Ik had haar uitgenodigd onder het mom van 'gezellig samen eten', maar toen ik de krant onder haar neus neerlegde en de blije reactie kreeg over het geplaatste stukje vertelde ik haar dat ik het artikel gráág aan haar door wilde geven... De reactie was geweldig! Eerst ongeloof... Toen "Jij bent gek!" (Nou... Dank u!) wist ik dat ik het aan de juiste heb doorgegeven.
Mijn moeder die die middag op de koffie kwam, even haar ei kwijt moest over alles wat er speelt (en nee, dat is helemaal niet altijd plezierig nieuws, maar geeft wel een fijn gevoel dat ze dat met mij wil delen, zodat we er kunnen zijn voor elkaar.) en daarna een klein ingepakt cadeautje over de tafel schoof... Onder het rood met witte stippeltjespapiertje met een wit strikje bleek een klein goudkleurig doosje te zitten.
Alleen het uitpakken van zo'n petit presentje geeft je al een blije kriebel in de buik!
Bij het openmaken vertelde mijn moeder dat dit van háár moeder was geweest! Een zilveren Zeeuws knoopje...
Ik wist meteen een geweldig goede bestemming voor dit juweeltje; van Wim heb ik op mijn eerste moederdag een bedelarmband gekregen met daaraan een sterretje van Sem. (Verhaal appart; komt nog wel een keer!) Daarna zijn er nog meer bedeltjes aan komen te hangen, elk met een reden of een verhaal... Nu mag dit stukje geschiedenis er ook bij!
Moraal van het verhaal?! Ik ben een blij en gelukkig mens, met mooie en fijne mensen om me heen die het leven waardevol en bijzonder maken.
Dat mag best eens gezegd worden!
En nu hard aan het werk! Het stukje voor de krant moet af!!!
En met deze speciale momenten kan je weer de hele wereld aan! X Roline
BeantwoordenVerwijderen